رخشنده‌تر از مهر رخش ماه نديدم

شاعر : خواجوي کرماني

خوشتر ز ره عشق بتان راه نديدمرخشنده‌تر از مهر رخش ماه نديدم
ماهيست که آن طلعت چون ماه نديدمعمريست که آن عمر عزيزم بشد از دست
جان نيز فدا کردم و دلخواه نديدمدل خواسته بود از من دلداده وليکن
چون طلعت او بر در خرگاه نديدمآتش زدم از آه درين خرگه نيلي
از دامن دل دست تو کوتاه نديدمتا در شکن زلف سياه تو زدم دست
در عشق تو همدم بجز از آه نديدمدر مهر تو همره بجز از سايه نجستم
در گوي زنخدان مهي چاه نديدمدلگيرتر از چاه زنخدان تو بر ماه
من موي کسي تا بکمرگاه نديدمآشفته‌تر از موت که بر موي کمر گشت
حاصل بحز از گونه چون کاه نديدماز خرمن سوداي تو سرمايه‌ي خواجو